سه تا ماشین در کنار یک خیابان پارک شده‌اند. مدل همه آنها یکی است ولی به نظر می‌رسد اندازه‌هایشان متفاوت است و به ترتیب از کوچک به بزرگ پارک شده‌اند.
این عکس در حالت واقعی وجود ندارد و تصویر یکی از ماشین‌ها، دو بار دیگر تکرار شده است. در واقع نکته اصلی و کلیدی این توهم بصری هم همینجاست. مغز تلاش می‌کند که قوانین پرسپکتیو را در مواجهه با این تصویر، جاری سازد. این بدان معناست که در حالت طبیعی باید دو ماشین دیگر، در فواصل دورتر، کوچک و کوچک‌تر شوند (اگر هر سه ماشین واقعاً یک مدل و یک اندازه داشته باشند.) وقتی این اتفاق نیفتد، ذهن بصورت طبیعی، اندازه ماشین‌های دورتر را بزرگتر تلقی خواهد کرد!
.
.
.
.
.
.
رمزگشایی:
اگر پس‌زمینه دارای پرسپکتیو را حذف کنیم، مشاهده می‌کنید که هر سه ماشین، دقیقاً یک اندازه هستند.
